Quel drôle d’auteur

In de koffer van z’n wagen liggen altijd enig toiletgerief en een stel verse kleren, vertrouwde hij me ooit toe. Het typeert Miguel ten voeten uit. Onderweg zijn is ook het onbestemde durven meepikken. Plots halt houden daar waar het goed voelt. Zijn professionele traject illustreert dit wonderwel. Met Rent a Guide was de Westhoek zijn uitverkoren terroir. Soloslim doorploegde hij als gids de Vlaamse velden op zoek naar opmerkelijke verhalen. De Eerste Wereldoorlog vertelde hij vanuit een totaal andere invalshoek: kniehoog in de kleigrond van de frontlinie en veelal enkeldiep in het verdriet. Zijn petites histoires tekenden de emoties van de desperate soldaat en de benauwde burger. Het gidsen liep als een trein tot de liefde er onverwacht en onhandig tussen fietste. L’amour was minzaam grensoverschrijdend en bracht hem aanvankelijk net over de schreve. Geleidelijk aan dook hij dieper Frankrijk binnen om zich uiteindelijk te settelen in de Morvan.

Al die tijd al is vertellen Miguels tweede natuur. Tot net voor de corona-lockdown schreef hij drie boeken.Aansluitend zou de stilgevallen wereld zijn snode plannen met heel veel voorstellingen dwarsbomen. Vertwijfeling sloeg toe. Zijn werkelijkheid was niks meer dan een leegte. Tijd bracht raad en Miguel werd haast stoemelings wijnboer. In zijn moederziel alleentje, verknocht aan de natuur, de streek en de geschiedenis, verdiepte hij zich in de uitermate complexe wijncultuur. Behoed je voor mannen wiens tijdverdrijf passie wordt. Scherpslijpers van hun dromen. Zo authentiek het gidsbedrijf was – zo onversneden is zijn wijn. Natuurwijn – bovenal ecologisch en gezond – staat ver van de klassieke variant. Een eensluidende naam is er zelfs nog niet voor, toch verovert hij stilaan in het wijnaanbod. Volop al in Frankrijk, intussen ook voorzichtig bij ons. Rond de wijnstokken kronkelden bijzondere kronieken. In vlogs en gidsbeurten zorgden die voor een ongeziene verwondering. Of daar geen boek in zit, vroeg hij me. Een doorwinterde auteur kent het antwoord op de vraag zonder ze te stellen. Wilde Wijn, het vierde boek van Miguel Bouttry was op til.

Eerder schreef Miguel een novelle, een roman en een toeristische gids. Elk van hen keurig omlijnd binnen hun concept. Zijn jongste pennenvrucht valt niet onder één noemer te rangschikken. Het is de wilde mix van een liefdesverhaal, een laudatio voor de Morvan, een historische schets van de streek, een vroeggeboren autobiografie, een beknopte handleiding natuurwijn maken, een filosofische bespiegeling bij de art de vivre van de Fransen en een essay dat de waarde van de natuur moet scherpstellen. Apple-icoon Steve Jobs stelde ooit: The most powerful person in the world is the storyteller. Wie zich met die gedachte door het boek op sleeptouw laat nemen, zal verrast worden door de schoonheid van de eenvoud. De strikt persoonlijke toets duikt in elk hoofdstuk op en getuigt niet alleen van kwetsbaarheid, maar ook van durf en niet-aflatend enthousiasme. Pendelend tusssen de wijngaarden Chez Yvette en Chez Roger wordt duidelijk dat de Westhoeker stilaan tot Fransman aan het vervellen is. De baseline van Taichon, de merknaam van Miguels wijn, is Quel drôle de vin. Als je de laatste bladzijde van Wilde Wijn omslaat, is de kans groot dat je denkt Quel drôle d’auteur.