Was de koers er niet geweest, dan was Nokere in één adem genoemd met de andere idyllische dorpen in de buurt, daar aan de rand van de Vlaamse Ardennen. Mooi en authentiek zijn ze. Nokere werd echter en plus een merknaam in de wielerwereld. Zo’n tachtig jaar geleden richtte een stel enthousiastelingen voor de eerste keer een kermiskoers in. Feest was er in de rand van de verering van de heilige Ursmarus. Zelfs uit de Walen kwamen landbouwers dienen tegen de koeplage (mond- en klauwzeer bij dieren). Eenmaal de parochiekerk uit, wachtte plezier en vertier. Een wielerwedstrijd zou de hoogmis van de festiviteiten worden vanaf dat jaar 1944. De Grote Prijs Jules Lowie dankte zijn naam aan de lokale flandrien die zo mee in de picture kwam te staan. Moderne sportmarketing – acht decennia oud.
Het scheppingsverhaal van een wielerwedstrijd zorgt altijd weer voor verwondering. In de Bibliodroom-boeken over Koolskamp Koers, E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen en Kuurne-Brussel-Kuurne kennen ze telkens een andere insteek. Op het eerste overleg voor het boek van Nokere Koerse verneem ik dat het manuscript zo goed als af is. Ik ben verrast. Meestal moet het eerste woord nog neergepend worden. Meteen maak ik kennis met een gedreven auteur: Edwin De Borggraeve, Nokeraar en voorzitter van Hultheim, de Heem- en geschiedkundige kring van Kruishoutem. Het tekstvolume van wat voorligt is dat van een voldragen roman. Enigszins bezorgd geef ik mee dat dit, samen met het nog te verzamelen beeldmateriaal, wel een heel stevig boek zal worden. Een snelle berekening schat zo’n driehonderd bladzijden in. ‘Da’s dik voor een koersboek’, merk ik fijntjes op. Waarop het bestuur oordeelt: There is no koerse like Danilith Nokere Koerse!, bijgevolg mag het boek ook uit de band springen. Enige tijd later lees ik vol verbazing het zo goed als afgewerkte manuscript. De kroniek bestaat uit een combinatie van heemkunde, sportjournalistiek en een sympathiek vleugje statistiek. Zelden zag ik zo’n gedetailleerde wielerhistoriek. Een koersknoert zowaar! Bij elke editie is er een duiding van de winnaar, het parcours, de afstand, de toptien en het prijzengeld. Bizarre faits divers kruiden de wielerheroïek af. Trouw aan de ideologie van de volbloed heemkundige is haast elk feit met een bronvermelding gestaafd. Edwin zwakt het voetnotenapparaat uiteindelijk nog wat af. Ik feliciteer hem uitgebreid met zijn huzarenstuk. We sleutelen nog wat aan het tekstconcept en weten dat ons een stevige uitdaging rest om mooi en passend beeldmateriaal te vinden.
20 december 2023: In een WhatsApp-bericht laat gedelegeerd bestuurder en koersdirecteur Rony De Sloovere me weten dat Edwin plots overleden is. Hij, die goedlachse, energieke auteur, amper 64 jaar jong? Het nieuws grijpt me naar de keel. Onbegrip. De Sint-Ursmaruskerk – net daar – is op de voorlaatste dag van het jaar veel te klein voor de massa rouwenden. Edwins overlijden verstomt voor velen de eindejaarsperiode. Aansluitend beslist het bestuur van Nokere Koerse samen met mij om het boek integraal te publiceren zoals Edwin het had geschreven. Respectvol, als een hommage. Ik krab me in het haar. De samenwerking met een auteur is bij Bibliodroom heel intens. Zijn grenzeloze toewijding zou de drijfveer van dit project zijn. Niemand is sterker ingewerkt in de massieve inhoud dan hij. Er waren van daaruit voorzichtige plannen voor de fotoredactie en de vormgeving. Ze blijven troosteloos achter. De gedachte dat Edwin het verschijnen van zijn boek niet zal meemaken voelt ontheemd. Gelukkig vangt de werkgroep rond het boek binnen het bestuur heel veel op. Nood breekt wet – voor Edwin, de koers, het boek.
Het dorp – de berg – de koers wordt als titel gekozen voor het 296 pagina’s tellende werk. Illustrator Xavier Truant tekent met die drie karakteristieken een eigentijdse variant van de affiche uit 1949. Zo krijgt het boek een opmerkelijke cover. Kleurrijk en warmhartig, helemaal in lijn met de auteur. Hey Edwin, daarboven, hopelijk vind je het mooi. Wij zijn ongelooflijk trots op jouw werk!
Dankjewel aan Robrecht, Rony, Kurt, Gil en Floris van de werkgroep. In het bijzonder aan Floris, Kristof en Rony voor de eindeloze en moeilijke jacht op vaak onvindbare foto’s. Aan Geert Devos en Marcel Heistercamp voor het nauwkeurig nalezen. En een dikke knipoog naar Rony en Rosane voor de helse last minute eindredactie.
3 gedachten over “Edwin, voor altijd in het dorp, de berg, de koers”
Een fijne man die een goed Lions lid zou geweest zijn, maar het lot heeft er anders over beslist.
Jammer dat we hem maar zo kort in ons midden hadden.
Lion Guy Van Kerckhoven
Met deze uitgave, deze realisatie heb jij Johan samen met Edwin en allen die dit mogelijk maakte, een prachtig werk neergezet. Uit liefde voor het boek, liefde voor de koers en voor een uitzonderlijk mooi mens. Tijdens mijn opzoeking werk voor mijn boek Fietsen & Trompen (het verhaal van een vergeten geschiedenis) had ik het voorrecht om Edwin te leren kennen. Elke ontmoeting bleef bij, was intens, wisselwerking en productief. Wij hadden een klik en dat bracht heel wat nuttige boeiende verrijkende informatie aan het licht. Tot enkele dagen voor zijn jammerlijke overlijden reikte Edwin mij nog nieuwe documenten aan, … De contacten met Edwin zal ik nooit vergeten en dat zullen we met zijn allen doen Johan. En daar zorgt de Bibliodroom uitgave van het boek van Edwin, Het dorp – De Berg – De Koers voor en dat niet in het minst.
Een drama voor velen. Met Edwin had ik een goede band opgebouwd want beiden waren we voorzitter van een Heemkundige vereniging. Edwin in Kruisem en ikzelf in Waregem. We hadden nog heel info uit te wisselen. Het mocht niet …