Samen met multi-instrumentalist Hilde Van Laere maakte Jessie De Caluwe de voorstelling ‘Tussen hier en daar’. Ze beschrijft er fijnzinnig en met passende emotie haar Marokkopendelen. Het verhaal drijft op een zee van klanken en muziek, eens vlak en stil dan weer onstuimig. In haar trolley reizen een lange voorgeschiedenis en vooral een krachtige dosis eenvoudige levensfilosofie mee. Lessen, getrokken uit ervaringen, schrijven misschien wel de encyclopedie van het leven.
Een uitgever hoort altijd en overal alert te zijn voor schone verhalen. Zo informeerde ik dus heel subtiel of er geen boek te distilleren viel uit ‘Tussen hier en daar’. Jessie antwoordde dat niet schrijven maar vertellen haar ding was en zette de argumentatie kracht bij door te stellen dat ze ook eerder niet op voorstellen van – grote – uitgevers was ingegaan. Ik las columns die ze ooit voor De Zondag schreef en weerlegde haar uitspraak alsof ze geen goede auteur zou zijn. Ik ken trouwens weinig mensen met zo’n aangeboren liefde en gevoel voor taal. Haar stijl viel op door zijn eenvoud, dat mag best wel. Literaire barok is geen sleutel tot een sterke tekst, het tegendeel is soms waar.
Op de vraag hoe ze daar dan wel moest aan beginnen, gaf ik haar één kordaat marsbevel: schrijf! Schrijf het neer zoals je het zou vertellen, vervat er jouw gevoelens in. Hou geen rekening met chronologie of structuur. Eénmaal er een eerste geschrijf is, bouwen we verder en/of schrappen we wel. We legden ons wel enkele strakke voorwaarden op. Ik ben geen uitgever die jaagt op BV’s; televisiesterren die uit het niets paginavol in kookpotten roeren of rennerszussen die in vierkleurendruk coachen, zijn niet mijn ding. De kracht ligt in de inhoud. Meteen stapten we dus af van een boek met ook maar enig showbizzgehalte. Het verhaal zou bovenal herkenbaar zijn voor mensen die loeihard in het leven doorgaan. Het maakt niet uit of dit nu een radio- of televisiefiguur, directiesecretaresse of een arbeider is. Talent ontwikkelen, ontdekt worden, succes zien groeien, mateloze passie voor de job hebben, carrière maken, tegenslagen kennen en steeds opnieuw overwinnen om uiteindelijk te crashen en stuurloos een andere weg te zoeken. Als die signalen bij lezers een waarschuwingslampje voor een dreigende burn-out laten aanfloepen is de missie geslaagd. Urenlang hebben we gepraat, gedacht, geordend, gewist en aangedikt. Er waren dip- en topmomenten. Schaterlachen, zuchten, vloeken, maakten onomwonden deel uit van het schrijfproces. Het resultaat is ‘Leve de burn-out’. En, neen, niemand kan zich gelukkig voelen bij zo’n ernstige levensfasecrisis maar de aanleiding daartoe en de inzichten die er op volgen, zullen mensen ongetwijfeld tot nadenken stemmen.
1 gedachte over “Vertellend neergeschreven”
Geen reacties? Geen enkele tot nu toe? Wel, je krijgt de eerste van mij Johan.
Het was niet eenvoudig om
alles neer te schrijven. Wat een diepgaande oefening, wat een ernstig, intens en boeiend proces is dit geweest. Dankzij jou Johan heb ik mijn evenwicht kunnen bewaren, wat niet altijd vanzelfsprekend was want je eigen ervaringen neerpennen is bijzonder moeilijk. Wat schrap ik? Waar wordt de tekst melig of minder interessant? Gelukkig ben jij geen gróte uitgever waardoor je een perfecte begeleider, een steun, een bezieler en een luisterend oor kon zijn. Bovendien heb jij met dit boek een heel verhaal in gang gezet. Een verhaal waarmee we hopelijk vele anderen kunnen helpen.