Vandaag wordt Joris Denoo 65. Het getal blijft een pensioengerechtigd kantje hebben, al komt het hier niet op een paar jaar aan. Auteurs schrijven immers dwars door de opruststelling heen. Dwangmatig letteren houdt niet op aan een of andere leeftijdsgrens, het maakt onomwonden deel uit van het leven. Zie maar eens naar Jeroen Brouwers, Remco Campert, Hugo Camps… hun taal vergrijst noch dementeert. Integendeel, stijl glanst onophoudelijk, los van de jaren. Dat geldt zonder meer voor de jarige. Voeg er nog schromeloos aan toe dat weinig Vlaamse auteurs zoveel uiteenlopende genres aandurfden: literatuur, poëzie, toneel,… het getuigt van een gezonde portie lef en fanatieke bezetenheid voor het vak.
Joris Denoo is dan ook nog zo’n raszuivere, oldskool auteur. Helemaal conform het gedachtengoed van Stijn Streuvels: als je wil weten wie ik ben, lees dan mijn boeken. Streuvel- en kroezelhaar liggen duidelijk niet ver uiteen. Elke profileringsdrang is hem vreemd. Zijn geschrijf en alleen zijn geschrijf, daar pakt hij telkens opnieuw en vooral verfrissend mee uit. Daar houdt het ook op. Ver weg van de literaire beau monde, in zijn selfmade biotoop waar het nog unisono gaat om het verhaal en de taal. Buiten het mediacircus ook, wat zorgt voor een verregaande vrijheid. De wereld cirkelt niet om hem, hij cirkelt om de wereld. En daaruit volgt alles: observeren, fileren, interpreteren en bovenal noteren. Taalspielerei doet de rest. De missie blijft authentiek: de lezer beroeren en/of aanzetten tot denken. Zo doet literatuur alsnog wat ze hoort te doen in een tijd waarin dat al eens vergeten wordt, ook al sneuvelt daarmee wel eens een heilig huisje. In zijn stijl voert hij de politiek van de polemiek. Een senior met de kwajongensstreken uit De witte van Ernest Claes. Het grijze wit is er meteen mee verklaard.
‘Oud maar nog niet out’, zo schreef hij en dat vonden we bij Bibliodroom ook. Alhoewel we oud toch een andere connotatie geven. Bij die 65everjaardag brengen we bij Bibliodroom dit najaar een bijzonder boek uit: Upperdog, Upper Class, Uppercut. Het is een aaneenschakeling van stijlen, ideeën en vormen. Keurig geordende chaos waarbij de auteur zijn pen de vrije loop laat. Joris Denoo slaat, zalft, schopt en schouderklopt. Zo is hij, zo wordt hij gewaardeerd en precies dat is wat zijn lezers bij hem zoeken. Het gevecht van Sjors tegen de hele wereld wordt met geestdrift en woordenvloed uitgevochten maar verliest nimmer zijn goedlachse karakter. Kranig en krachtig gaat hij daarmee ook op tournee met lezingen. Stevig werk voor een puberende vijfenzestiger. Tot binnenkort voor het Upperbook.
