Verhalen lijken wel populairder dan ooit. Je kan het zo gek niet bedenken of er hangt een verhaal aan vast. Zelfs merken en producten hebben op vandaag iets te vertellen. Sociale media vragen het hun gebruikers ook op de man af: ‘Wat is je verhaal?’ Storytelling is een Engelse krachtterm die meer en meer overal opduikt. Ach, in veel gevallen is het amper meer dan een zoutloos vertellingetje dat oplost in lullig entertainment.
Miguel Bouttry pakte het anders aan en maakte van vertellen zijn job. Met Rent a guide ploetert hij door de akkers en weiden waar zich een eeuw geleden de grootste gruwel van de twintigste eeuw afspeelde. Stofferige heemkunde of militair technische bewegingen maken in zijn gidsbeurten plaats voor het lot van mensen: moeders, liefs, soldaten, vaders, zonen… Tragiek benader je immers beter niet met kille cijfers. Zijn verhalen nagelen je aan de grond van de oorlog.
Vandaag verlaat Miguel de comfortzone van het slagveld. Zijn overtreffende trap van non-fictie is fictie. Fictie, waarbij hij zich laat inspireren door zijn jarenlange zoektocht naar hoe mensen het zielloze zinloze van een wereldoorlog weerloos moeten ondergaan. Vernietigd. Verminkt in lichaam en geest. De klap is een fictief verhaal, weliswaar tegen de achtergrond van om het even welke oorlog, universeel en helaas ook actueel dus. Les gueules cassées – door oorlogsprojectielen gecrashte gezichten – zijn een wat ondergesneeuwd element in het herinneren van het onwezenlijke van de Groote Oorlog. In dat decor speelt zich een liefdeshistorie af. Waanzin versus ware liefde: contrastrijker kan het niet. De klap maakt duidelijk dat bij een oorlog iedereen gezichtsverlies lijdt. Niet in het minst de liefde zelf. Als lezer word je meegesleurd in de tergende treurnis, het gemis, de hoop, de wanhoop, en het verlies. Niettemin herinnert de auteur eraan hoe diepgaand en broos liefde is. De taal speelt een turbulent spel met het gevoel.
Als uitgever ben ik groothandelaar in verhalen. Sterke verhalen dan wel. Met trots prijkt het logo van Bibliodroom op De klap. Van meet af aan was ik overtuigd van het knappe manuscript van Miguel. Neen, dit is geen pur sang oorlogsgebeuren, neen dit is geen raszuiver liefdesopus. Zoek de gids niet in de auteur, maar ontdek de nooit aflatende verteller in deze novelle en laat alles wat er zich in afspeelt diep in je doordringen. De projectmatige aanpak die ik met Bibliodroom hanteer, resulteert hier in verteltheater waarbij Miguel een gereduceerde versie van het verhaal brengt, begeleid door gitarist Myrddin De Cauter. Zo gaat het boek alternatief maar erg waardevol op zoek naar lezers. De stiltes na de try-outs van de theatervoorstelling de voorbije maanden waren spraakmakend. De klap grijpt je onomwonden krachtig naar de keel.
