Burgervader van een boek

Met burgemeesters is het niet anders dan met schoenlappers en spekslagers: er bestaan tal van uitvoeringen. Sommigen besturen solitair vanop een schoon verdiep in een ivoren toren. In sourdine bedienen ze er zelfzeker de knoppen van het gemeenteapparaat. Het orakel hiervoor een mandaat van de kiezer gekregen te hebben, steunt hen in een eigenzinnige interpretatie van democratie: de egocratie.

Anderen zijn dan weer de snoesjes van de gemeente. Elke put in een straat of wegel op hun grondgebied weten ze liggen. Ze begroeten galant een hond met een hoedje, politieke tegenstanders en onbekenden incluis. De gemeenschap is hun biotoop. In een gezond evenwicht tussen sheriff en dorpsherder dwingen ze respect af. Beleidsbeslissingen laten ze in hoge mate inspireren door wat hun inwoners denken en doen. Het zijn de pleitbezorgers van de emocratie, de warmhartige variant van de democratie.

Bibliodroom gaf twee boeken uit van twee burgervaders van het tweede type. Nadat we eerder samenwerkten met Francesco Vanderjeugd uit Staden, klopte ook Francis Benoit uit Kuurne bij ons aan. Goedlachse burgervaders die geen kleur delen, maar wel een stevige brok authenticiteit.  

Dit voorjaar, in volle lockdown, kwam burgemeester Benoit op het idee een verhaal voor kinderen te schrijven. Speels en eenvoudig wou hij het bizarre virus aan kinderen duiden. Hoe verrassend ook, zijn intiatief komt niet helemaal uit de lucht vallen. Al is de politicus zijn kajottersshort ontgroeid, diep in zijn hart blijft hij een zoon van de jeugdbeweging. Voeg daar nog een passage in de journalistiek aan toe en de demarche wordt duidelijk. Creativiteit deed de rest. Mensenzot zijn kruidde het geheel af. Eén verhaal groeide uit tot een zondagse routine. Facebook verruimde naar een website. En alles kwam helemaal op dreef toen Ayla Brulez er ook nog illustraties bij maakte.

Dit is niet zomaar een leuk boek voor kinderen. Cor en Ona reizen geprivilegieerd de wereld rond. Ze gaan op de thee bij de groten der aarde, met één doel: het virus de wereld uit helpen. Uiteraard ontbreekt de dorpstrots niet. Ezels zijn nooit ver weg en de twee olijke hoofdrolspelers betrap je een enkele keer op een Kuurnse kuur. Met z’n kenmerkende pretlichtjes in de ogen en gracieuze glimlach legt de auteur links naar de actualiteit. Een vleugje politieke padvinderij. Ayla gaf met zachte vormen en kleuren het boek een minzaam karakter. Haar tekeningen stralen en brengen tezelfdertijd rust. De gepersifleerde personages zijn vertederend.

In een vertwijfelde tijd illustreert dit project dat de verbeelding wonderen doet. Fantasie als een verademing bij al te veel narigheid die dezer dagen niet lijkt op te houden. Dat het Rode Kruis dit boek kan verkopen om hun werking te ondersteunen, maakt de cirkel rond. Daarenboven raken de avonturen van Cor en Ona niet alleen kinderen, ook ouders en grootouders gaan erin op. Zonder zwaarwichtige plannen of theorieën is dit een boek dat verbindt. In oprechte eenvoud schuilt zoveel warmte.