De droom is van ons

Trouw aan zijn ijzeren reputatie vond Briek Schotte dromen maar niks. Tijdverlies. Het zou me niet verbazen als academici er dezelfde mening op nahouden. Wetenschap duldt geen verbeelding, dacht ik, tot een sporteconoom aan het dromen sloeg.  

Moeder Lagae moet af en toe de papfles met een bidon thee met suikerklontjes verwisseld hebben. Koersgekte is een frivool familietrekje in haar kroostrijke gezin. De stoutste droom van broekjongetje Wim is renner worden. Hoe kan het anders: Lendelede, zijn geboortedorp, staat genoegzaam bekend als het Montmartre van de koers. Rond elk dorpscafé worden wedstrijden verreden. Kermis, met de regelmaat van een klok. Er is in die tijd ook een rijkgevuld peloton aan West-Vlaamse jeugdhelden met worstenhelmen. Ze zwengelen het fanatisme aan. De tijd wijst uit dat Wimke weggelegd is voor een profcarrière aan de universiteit, eerder dan in de wielrennerij. Pienter als hij is zal hij the best of both worlds combineren: hij wordt sporteconoom en -marketeer en pioniert in het onderzoek naar de economische wetmatigheden van de koers. En tot op vandaag is hij altijd blijven koersen in zijn vrije tijd, heftig bengelend tussen passie en obsessie, met detailzucht in materiaal, conditie en prestaties. Profproof.

Precies die voorgeschiedenis maakt de blik van Wim Lagae op de koers uniek. Als een geestrijke cocktail met een sterke shot intellectueel inzicht en beleving, aangelengd met verrassende anekdotiek. Daarmee schreef hij met Koerszaken zijn debuut voor een groot publiek na negen kleppers met vakliteratuur voor studenten en professionals.

Zijn nieuwe boek Koersdromen illustreert hoe het wielrennen altijd is blijven drijven op dromen. Renners bollen op wolkjes. Winst is de natte droom. Icoon voor één dag of een hele carrière. Achter elke bocht dreigt de droom aan diggelen te vallen – de wegen van de koers zijn ondoorgrondelijk. In glimmende kantoren jongleren managers met sponsorbudgetten. Hier krijgt winst een plaatsje in de jaarrekening. Gelukkig zijn er die broodheren van het wielrennen. Een glansrijke uitstraling en verreikende bekendheid van het merk als het ultieme doel. Succesvolle business wordt breed uitgerold in de viptenten op de flanken van het parcours. Zeemvelbroek en maatpak kunnen het wonderwel met elkaar vinden.  

Ook voor de sport an sich wenkt een progressief toekomstbeeld. Net nu enkele nieuwe Vlaamse goden zich prestigieus in de kijker fietsen, volgen omwentelingen op groot verzet. Het dameswielrennen krijgt eindelijk de elegantie die het verdient. Parcours verleggen al eens uit de Westerse achtertuin. Verfijnde techniek en meet- en weetmogelijkheden maken slimme coureurs. Organisatoren zetten eigentijds in op een veilig en duurzaam koersverloop. Wielrennen tekent voor een standingvolle upgrade.

Koersdromen mijmert met verhalen tussen toen, nu en morgen. De liefde voor de koers vloeit zomaar uit de pen van Wim Lagae. De avonturen uit de persoonlijke koersbiotoop van de professeur-raconteur temporiseren. Zijn taalspielerei evenzeer. Gewaagd dwaalt hij in elk droomthema af in een fictieve surplace waarin de fantasie tipt aan de werkelijkheid.   

Heel even knijp ik in mijn arm; het kan geen toeval zijn dat Koersdromen uitgegeven is bij Bibliodroom, toch? De droom is van ons.