Kruisdagen

Woordwerk. Dat is het metier van Annick. Dol op taal jongleert ze dagdagelijks met teksten, dat houdt de woordenschat en de zinsbouw kwiek. Als copywriter is een boek schrijven haar niet vreemd. Al voelt het anders aan als een opdrachtgever mee de pen vasthoudt en de inhoud aanstuurt. Voor Kruisdagen speelt Annick soloslim. In de kleine maar fijne kring van fictie-auteurs bij Bibliodroom is ze de tweede professionele copywriter en een derde warmt zich intussen aan de zijlijn op om in juni te publiceren. Het staat vast dat ongeremd mogen schrijven de natte droom van sommige broodschrijvers is. Verrassend is dat niet: het is luxe zelf je setting te kunnen kiezen, gedachten en lyriek de vrije loop te laten en het volume af te kloppen daar waar het verhaal voltooid is. De vrijdom tekent voor een waanzinnige rijkdom.

Fictie is de meest kunstige tak van het boekenvak. Kruisdagen is fictie in een superlatieve vorm geworden. Personages en intriges zijn van een zeer diverse pluimage. Een kat, een kauw en ja zelfs grassprietjes een stem geven, neigt naar een sprookje. Mispoes. Een polderdorp en de belendende ongerepte natuur vormen de fijne biotoop van dit excentriek literair werk. Zoals het er in dorpen genoegzaam aan toe gaat, zijn politiek en polemiek nooit ver weg. Zo komt het dat Kruisdagen zijn goede en kwade dagen kent. Moorden op mensen en vermenste dieren wekken de indruk dat dit een thriller is. Mispoes. De bakkerij is het lokale tribunaal waar dorpsfiguren het sociale leven fileren en jugeren. De hele roman kenmerkt zich door een pittig taalspel. Woordenschat en zinswendingen zijn doordacht en vaak frivool. Humor kan de wereld redden, weet ook de auteur. De knipoog is tot stijlfiguur opgewaardeerd zonder ook maar op één moment de vatbare diepgang te hypothekeren.

Annick schreef een weidse roman. Er is een toets streekroman, een vleugje misdaad, een snipper filosofie en wie er talent voor heeft zal ook enige wetenschap detecteren. Dit boek is dusdanig gelaagd dat ik bibliotheken en boekhandels geadviseerd heb minimaal drie exemplaren te kopen: eentje om te catalogeren bij de misdaad, een ander bij de literatuur en nog een ander bij de afdeling filosofische verhalen. U zal begrijpen dat dit enkel bedoeld is om de lezer perfect op weg te helpen.   

Kruisdagen is een debuut. Mijn God, wat haat ik dat woord. Het voelt aan als een door de haute litérature voorgeschreven signatuur die waarschuwt voor een eersteling. Net terwijl het zoveel durf vergt om in deze tijden met een boek uit te pakken. Een diverse vloed aan goede boeken verdient voor mij alleen maar ongekunsteld enthousiasme. Tot zolang een manuscript in de lade ligt, blijft het vrij van commentaren. Publiceren verstoort die rust: van hieraf moet je gaan én ondergaan, hoe hard je hier ook op werkte. Toen Annick het boek voor het eerst zag, noemde je het een blokje. Dat blokje laat ze nu op lezers los. Zij – maar vanzelfsprekend ook Bibliodroom – staan voor het volle pond achter het hele concept. Er rest mij alleen maar de hoop uit te spreken dat lezers de schoonheid ervaren zoals de auteur die tomeloos creatief bedacht en neerschreef.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Wij gebruiken cookies om het aantal bezoeken op deze website te meten -- Meer info